NE Mİ YAPTIK

İnsan, toplu yaşayan bir varlıktır. Yalnız başına cennette bile kalmak istemez. Gelin, görün ki günümüz dünyasında insanlar, kalabalıklar içinde yalnız yaşıyorlar. Şehirleri fethetmiş, köylere de girmiş bu yalnız yaşama felaketi maalesef! Aynı apartmanlarda yaşayan insanlar birbirimize yabancıydık. Tanığım, aynı apartmanda oturanlarla apartmanın yıllık olağan kurulunda bir araya gelip, ' Ha bizim apartmanın sakinisin' deme vefasızlığını göstermişizdir. Sağolsunlar, liderlerimiz de bayramlarda bile birbirleriyle el sıkışmamaya çalışırlardı. Bayram günleri biz vatandaşlar da birbirlerini sevenler bayramlaşır, küs olduklarımızla es geçiyorduk. Bayramlar da buzları eritemiyordu maalesef! Hele hele siyasi görüşü ayrı olanların birbirleriyle teması da olanak dışı gibiydi. Birbirimize 'Şucu, bucu' deyip, birbirimizi adeta vebalı gibi görme zavallılığımıza ne demeli? Bırakın el sıkışmayı, telefon açarak da olsa birbirimizin hal ve hatrını sormuyorduk. Ankara'da kar yağdı, Rize'de üşümedik, Biz, bizden başkasını, hiç mi hiç düşünmedik!!! Bir ihtiyacının olup olmadığını duymazdan- görmezden geliyorduk. Haydi büyükler şöyle böyle de çocukların kabahati neydi? En yakın akrabalar bile birbirleriyle uzaktılar. Ne mi oldu, şimdi ne ki şu virüs illeti başımızın belası oldu, eş eşiyle, kardeş kardeşiyle, komşu komşusuyla bile el sıkışamıyor, görüşemiyor, birlikte bir çayı bile içemiyor. En yakın akrabasının ne düğününe ne de cenazesine gidebiliyor. Allah muhafaza, ölürsek, tabutumuzu omuzlayacak o 'dört inamış adam'ı bulmamız zor mu zor. Madem,#EVDEKAL' dık, bu mevzuları etraflıca tefekkür edelim, karnesinde zayıf getiren öğrenci gibi, zayıf olan derslerimize çalışalım. 'Ben, nerde yanlış yaptım' sorusunu soralım kendimize. Varlıklı oluşumuzun sorumlulukları var, bilip, yerine getirelim. Kefenin cebinin olmadığını gözümüzün önüne getirelim. Bakın, paraya bile dokunamıyoruz.Padişahın işinin çobana işi düşer, gerçeğini kabullenelim. Görüyoruz ki, musalla taşına konduğumuz zaman, hoca, 'Er kişi niyetine! ' diyor, ağayı- beyi, amiri- memuru, zengini- yoksulu ve kentliyi köylüyü ayırmıyor. Bu günler bu #EVDEKAL'ma günlerimizi fırsata dönüştürelim. Bu illet, bizden uzaklaştığında ve normal hayata döndüğümüzde aynı hataları yapmayıp, bir barış toplumu oluşturalım. Çok mu bir şey istedim? Muhammet AVCI