Anne!.. Yüzümden düşen sanki bin parça… Her düşen hani senden bir parça… O düşenler içinde var ki bir tane… Yaz vakti yağmıştı, ansız, kar tane… Yüzümden düşen bin parça Anne, Düşenler içinde var ki bir tane; Derdimden dert alan nefesin, O senin güllerden öte kokun, Bedeninden mahrum bıraktın ama, Duandan mahrum, bırakma sakın. Yüzümden düşen bin parça Anne, O düşenler içinde var ki bir tane; O senin ömrüme ömür katan gülüşün, O senin ruhumu paklayan ter temiz sevgin, Toprağı yeşerten pamuk ellerin, Kutupta yaz misali kucağın, Bana bir ömür borçlandın ama, Geciktiğim günlerdir benden alacağın… Yüzümden düşen bin parça anne, O düşen içinde var ki bir tane; O senin melekleri kıskandıracak nurun, Toprağa emsaldir fedakarlığın, O senin dillere destan cömertliğin, Nice kahramanlar övünedursun, Hası sendedir, hayrın, mertliğin… Anne; ayağını yerden kaldır, Cennetini göreyim. Sevgini yüreğimden kaldır, Cehennem ne bileyim… Cehennem kaderimse, Sen cennette kal öyle, Ben senin gülüşünü, cehennemden göreyim… Miraç Avcı 07 Mayıs 2010 05:15