Bir Sen Değilsin

               BİR SEN DEĞİLSİN

Ben de senin gibi bir yar severdim,

Sevdalığı bilen bir sen değilsin.

‘Ah bir zengin olsam’ ben de çok derdim,

Hayallere dalan bir sen değilsin.

 

Neler geçmedi ki garip başımdan,

Seçemedim baharımı kışımdan,

Yıllardır ayrıyım ben de eşimden,

Dosta hasret kalan bir sen değilsin.

 

Ben de kaç kez düştüm senin gününe,

Aldırmadan yarınına, dününe,

Candan bezip şu Çoruh’un önüne,

İntihara gelen bir sen değilsin.

 

Tabip sanıp nice kapıyı çaldım,

Çaldığım kapıdan hep öğüt aldım,

Çaresiz, takatsiz, dermansız kaldım,

Derde duçar olan bir sen değilsin.

 

Beni kim görmüş ki toyda, şölende,

Kul neylesin yokluk başa gelende,

Bir dilim ekmeğe muhtacım ben de,

Aç ve sefil kalan bir sen değilsin.

 

Yıllardır dinmedi gözümde yaşım,

Dağlar gibi dumanlıdır hep başım,

Ne mezarım belli, ne mezar taşım,

Boynu bükük ölen bir sen değilsin.

 

Yanık Ozan, bahtın gülmedi sana,

 Kime gül verdiysem, taş attı bana,

Vefadan, sevgiden, emekten yana,

Bin verip, bir alan bir sen değilsin.

              31 Mart 1982/ Of