Bu Bayram da Elini Öpemedim Ben Anne...

Bayram, sevinç ve neşe harmanıdır. İnsanlar bayram günleri diğer günlere nazaran daha çok mutlu olurlar. Çünkü mutluluklar sevdiklerimizle paylaşılırsa artar ve değerlenir.
Bayramlar sevdiklerimizle birlikte olursak güzel ve anlamlıdır. Gurbette yaşayanlar için bayramlar pek bir şey ifade etmez. İnsanı adeta hüzün kaplar gurbette. Sevdiklerinin özlemi içini yakar kavurur insanın. Bir kuş olup sıladaki evinin penceresine konup içeriye bakmak ister. Ama nafile…
Öyle dağıldık öyle dağıldık ki sormayın dostlarım, Annemiz babamız yanımızda olsa bile oğlumuz, kızımız, kardeşimiz bizden uzakta. Bir araya gelmek bugünkü ekonomik koşullara göre güç. Kaçımızın toplu bir aile fotoğrafı var?
Aslında anne ve babaları hayatta olanlar bu özlemi eğer içlerinde duyuyorlarsa hemen kanatlanmalarını öneririm. Çünkü öteki bayram kısmet olmayabilir. Gidemeyenler ise anne ve babalarına bir ‘alo’ desinler. Gönüllerini alsınlar.
Anne ve babaları hayatta olmayanlar da kabirlerini ziyaret edebilirler. Bayramda birlikteymişler gibi gönüllerini avuturlar. Ne diyelim? Hayat güzeldir, eğer ayrılıklar ve ölümler olmasa.
Bu kaçıncı bayram anne? Birlikte olamadığım, elini öpemediğim, bayramı gamlı- yaslı geçirdiğim? Dua ise dua, gönlümün dolusu dualar gönderiyorum. Resimlerini bulup bulup öpüp kokluyorum.
Bu Bayram da Elini Öpemedim Ben Anne…